معرفی کتاب به نقل از مقدمه
فیروزه صابر
اولین حبس هدی صابر از بهمنماه ۷۹ تا اسفندماه ۸۰ در زندان ۵۹ عشرت آباد علیرغم وارد شدن فشارهای شدید بر او، فرصتی بود تا در خلوت انفرادی و انس با قرآن پیوندی جدید با خدا برقرار كند. پس از رهایی از زندان، «نگاه استراتژیك» و نه تاكتیكی به خدا را آموزهی خود در ایام اسارت دانست و از آن پس بود كه خداوند را «رفیق رهگشا» نامید. برای تبیین كاركرد اجتماعی این «دید استراتژیك» خود را مسئول دانست و تواناییهای فكری خویش را در تولید اثری در این مسیر بكار بست. اما حبس دوم (۸۲ ـ ۸۳ اوین) مجالش نداد. پس از رهایی از زندان دوم، طول و عرض زمان در اختیار را به تولید فكر با تمركز و الهام از قرآن و تاریخ اختصاص داد.
رفاقت، رهگشایی و دعوت خداوند از بندگانش، شناسنامهی سلسلهجلساتی در حسینیهای نام آشنا و حامل تاریخی عظیم «ارشاد» شد كه به همت او از شهریور ۸۷ آغاز و تا تابستان ۸۹ كه مجدداً به زندان راه یافت، ادامه داشت.
قصد آن كرد تا یافتههای خود را دربارهی ضرورت ارتباط با خدا و تاثیر آن در زندگی فردی و اجتماعی با نسل جدید در میان بگذارد. معتقد بود كه زمان سخنرانی و گفتگوهای یكطرفه به پایان رسیده و وقت دیالوگ و گفتگو است. یكی از بزرگترین قفلهای جامعهی كنونی را عدم گفتگو میدانست و میگفت «رقص میدان را به جوانان باید سپرد». از این رو نیمی از هر جلسه را به اعضای جلسه اختصاص میداد و با این قسمت از برنامه، فعالترین برخورد را داشت. روش وی در ارائهی این پروژه خلاصهوار عبارت بود از:
برای اجرا نیز نظم برنامه را با رعایت فصول چهارگانه زیر و در سه سطح پیشا تبیین، تبیین و پساتبیین پیش میبرد.
پروژهی اخیر شهید ما با دستگیری غیرقانونی او ناتمام باقی ماند، اما متد و محتوای بحث او به عنوان دستاوردهای قابل توجه برای علاقمندان پیشرو است. انباشت فكری حاصل از ۷۰ نشست باب بگشا، همچنان واجد تازگی، مزیت، گرهگشایی و كاركرد برای اهل تامل و تعمق در این مباحث است.
مجموعهی حاضر چهارده نشست را در بر دارد كه یازده مورد نخست توسط او تصحیح و بازنگری شده و نشست چهاردهم نیز که دربردارندهی سخنرانی دکتر محمدی گرگانی است، توسط سخنران تصحیح شده است. كوشش همهی دوستان و یاران در هموارسازی انتشار این اثر موجب امتنان است.